การประชุมสัมนา เรื่อง เติมพลังจิต เพิ่มพลังใจ สานสายใยทันตแพทย์ โดยทันตแพทยสภา

มาเล่าเรื่องที่พระที่นิมนต์มา ท่านเล่าเรื่องที่น่าประทับใจมากเรื่องหนึ่ง

เด็กชายKelly ในวัย12ขวบ ยากจน ไม่มีพ่อแม่ เพราะท่านจากไปก่อน อดออมเก็บเงินได้ 45 เซ็นต์ วันหนึ่งด้วยความอดอยากหิวโซ เดินโซซัดโซเซไปจนพบบ้านหลังหนึ่ง ตรงเข้าไปเคาระประตูขออาหารกิน ได้พบสาววัยกลางคนคนหนึ่ง เจ้าของบ้านชื่อมาเรีย เห็นเด็กชายที่แต่งตัวมอมแมม หน้าตาแสดงความทรมานจากการอดอาหารมานาน จึงเข้าไปในบ้านหานมแก้วใหญ่มาให้เด็กชายKelly เด็กชายรับนมแก้วนั้นมาดื่มด้วยความหิวกระหาย เมื่อดื่มนมแก้วใหญ่หมดแล้ว จึงได้หยิบเงินทั้งหมดที่มีอยู่ 45 เซ็นต์มอบให้กับสาวมาเรีย แต่มาเรียคืนให้ บอกว่าเก็บไว้ใช้ยามจำเป็นเถอะ เด็กชายKelly กล่าวขอบคุณแล้วอำลาจากไป

มาเรียอยู่ต่อมาในบ้านหลังนั้นคนเดียว ไม่มีญาติคอยดูแลเอาใจใส่ นานหลายสิบปี จนปีหนึ่งเกิดเจ็บป่วย ไปตรวจร่างกายพบว่าเป็นโรคร้ายแรงที่โรงพยาบาลในหมู่บ้านไม่สามารถรักษาได้ ต้องส่งต่อไปรักษาในเมือง ก่อนจะไปมาเรียรวบรวมเงินทั้งหมดที่มีได้เงิน 100,000 เหรียญ เธอขายบ้านที่อยู่มานานหลายสิบปีไป ได้เงินรวม 300,000 เหรียญ เดินทางเข้าเมืองไปโรงพยาบาลที่ถูกส่งต่อไป ได้หมอผู้ชายใจดี ที่มองหน้ามาเรียด้วยใจอารี บอกว่า ไม่ต้องกังวลนะครับ ผมจะรักษาคุณให้หายให้ได้ จากวันนั้น คุณหมอได้รักษามาเรียอยู่นานปีกว่าจนกระทั่งโรคร้ายที่มาเรียเป็นอยู่หายจนสนิทดี มาเรียจึงเริ่มกังวลว่าค่ารักษาที่แพงมากจนเงิน 300,000 เหรียญที่เตรียมไว้จะไม่พอ

พยาบาลได้นำเอกสารค่าใช้จ่ายในการรักษาทั้งหมดมาให้มาเรียดูหนาเตอะ ดูยอกค่ารักษาทั้งหมด เป็นเงิน 500,000 กว่าเหรียญ มาเรียรู้สึกตกใจมาก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี แต่เหลือบไปเห็นกระดาษแนบท้ายแผ่นหนึ่ง เป็นใบเสร็จรับเงิน ค่ารักษาทั้งหมด มีข้อความเขียนไว้ตรงที่ว่างว่า ด้วยความขอบคุณ จากเจ้าของเงิน 45เซ็นต์ หมอHoward Kelly ทำให้มาเรียย้อนนึกถึงเด็กชายที่แต่งตัวมอมแมมที่มาขออาหารกินคนนั้น ด้วยน้ำตานองหน้า ขอบคุณหมอKelly ที่ช่วยรักษาโรคร้ายให้จนหายได้โดยช่วยจายค่ารักษาให้ทั้งหมด

หลวงพี่ที่นิมนต์ ขออภัยจำฉายาไม่ได้ ได้ยกตัวอย่างว่า หมอโฮเวิร์ด น่าจะคือพวกเราทุกคน และ มาเรีย น่าจะหมายถึง ประชาชนทุกคนที่จ่ายภาษีมาให้พวกเราได้มีโอกาสเรียนจบเป็นแพทย์ และทันตแพทย์ นั่นเอง